بررسی میزان پذیرش و امکان پیاده سازی فناوری اطلاعات در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بر اساس مدل دیویس (tam)

سابقه و هدف: امروزه فناوری و تحولات آن به یکی از عناصر استراتژیک در سازمان ها تبدیل شده است، به طوری که تحولات و تکامل فناوری بیش از خود آن، آثار و پیامدهای چشمگیری در سیستم های اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی دارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان پذیرش و امکان پیاده سازی مدل پذیرش فناوری دیویس در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است. مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. نمونه ها شامل 200 نفر از کارکنان شاغل دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی تهران بودند که با فناوری اطلاعات سروکار داشتند. نمونه گیری غیر تصادفی و مبتنی بر هدف بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته 4 قسمتی شامل 35 سؤال بر اساس سؤالات پرسشنامه دیویس بود که در شش بخش: درک بهکارگیری آسان فناوری اطلاعات، درک سودمندی استفاده از فناوری اطلاعات، نگرش به استفاده از فناوری اطلاعات، ویژگی برون داد، لذت مورد انتظار و تمایل به استفاده از فناوری اطلاعات تنظیم شده بود. اعتبار ابزار از روش شاخص اعتبار محتوا و صوری محاسبه شد. برای بررسی پایایی ابزار از روش همسانی درونی استفاده گردید. یافته ها: میانگین سنی کارکنان 5/38 سال بود و بر اساس مدل پذیرش فناوری دیویس، 65% فناوری اطلاعات را پذیرفته،20% در مرحله گذر پذیرش فناوری اطلاعات بوده و 15% هنوز به مرحله پذیرش وارد نشده بودند. بیشترین همبستگی در ابعاد الگوی پذیرش فناوری اطلاعات، مربوط به آسان شدن کارها با به کارگیری فناوری اطلاعات و نگرش کار با فناوری اطلاعات بود. کمترین میزان همبستگی بین سرگرم بودن و نتایج حاصل از ویژگیهای برون داد با فناوری اطلاعات بود. نتیجه گیری: نگرش به استفاده از فناوری اطلاعات با درک به کارگیری آسان همبستگی مستقیم و مثبت و بالایی دارد. مهمترین عامل در الگوی پذیرش فناوری، درک به کارگیری آسان می باشد که با مطالعه حاضر همخوانی دارد. با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می رسد مسؤولین آموزش بایستی به تشویق افراد جامعه در امر به کارگیری فناوری اطلاعات از طریق ترغیب گروههای هدف توجه بیشتری نمایند و با ایجاد بسترهای مناسب، آموزش گروهی در محیطهای علمی داشته باشند